Wanneer ouders een erfenis verwerpen, vervullen diens kinderen hun plaats in de erfopvolging. Op die manier geven ouders die zelf geen nood hebben aan deze ‘erfinkomsten’ een duwtje in de rug van hun eigen kinderen. Nobel verhaal, ware het niet dat de fiscale wetgeving de redenering tot voor kort minder genegen was. Artikel 2.7.7.0.3 van de Vlaamse Codex Fiscaliteit bepaalde dat in geval van verwerping van de nalatenschap, de verschuldigde rechten niet lager konden zijn dan de rechten die de verwerper zou moeten betalen. Daar komt nu dus verandering in. Verwerpt het kind de erfenis, ten voordele van bijvoorbeeld de twee kleinkinderen die door plaatsvervulling tot de nalatenschap geroepen zijn, worden de rechten per kind berekend, overeenkomstig de gebruikelijke regels.
Men moet echter voor ogen houden dat aan een nalatenschap niet enkel fiscaalrechtelijke gevolgen zijn verbonden. Het burgerrechtelijke luik is minstens zo belangrijk. De plaatsvervulling kan dan misschien fiscaalrechtelijk een interessante optie zijn, dat hoeft burgerrechtelijk niet per definitie het geval te zijn.
Zo dient zeker rekening gehouden te worden met, onder meer: de positie van de echtgenoot/wettelijk samenwonende partner van de verwerper, het beheer van het familiepatrimonium en of de eventuele benadeling van kinderen die slechts verwekt werden na de verwerping.